เม็ดยาจินดามณี ถักเชือก ใส่ตลับ หลวงปู่เจือ วัดกลางบางแก้ว 2551
ยาจินดามณี หรือ ยาวาสนา โด่งดังเข้มขลังและศักดิ์สิทธิ์ เป็นตำรับเก่าแก่ของ สมเด็จพระพนรัตน์ วัดป่าแก้ว แห่งกรุงศรีอยุธยา จารึกไว้ในสมุดข่อยโบราณ ได้พรรณนาถึงกรรมวิธีสุดพิสดารและพุทธานุภาพที่สุดอัศจรรย์ยิ่ง
ยาจินดามณี มีคุณสมบัติบำบัดรักษาโรคร้ายนานาชนิดรวมทั้งโรคที่เกิดจากเคราะห์กรรม ขนาดคนใกล้ตาย หากกินยานี้เข้าไปแล้ว สามารถยืดอายุให้ยืนยาวมีโอกาสสั่งเสียบุตรหลานได้ และบันดาลให้อุดมอำนาจวาสนาบารมี หาใครเสมอเหมือนมิได้เลย
กรรมวิธีทำประกอบด้วยพิธีกรรมและเครื่องยา แยกเป็นสองส่วน เครื่องยานั้นตามตำรับโบราณพรรณนาเอาไว้มากมาย เช่น ดอกคราด ดอกจันทน์ เกสรบุษบัน เปราะหอมกำยาน โกศสอ ชะมด น้ำผึ้ง กฤษณา น้ำมะนาว น้ำมะเขือขื่นคั้น เป็นต้น และผู้ใดได้กิน จะสวัสดิ์โสภิณกว่าคนทั้งหลาย พัสดุ เงินทอง จักพูนกูลนอง กว่าโลกหญิงชายนำมาบูชาอหิวาต์ก็วิวาย ระงับอันตราย ทั้งสี่กิริยา โทษหนักเท่าหนัก มาตรแม้นประจักษ์ถึงกาลมรณา ถ้าแม้นใครกินซึ่งยาวาสนากลับน้อยถอยคลาเคลื่อนคลายหายเอย
เมื่อเครื่องยาครบ ให้นำไปบดเป็นผงละเอียดด้วยครกหิน ซึ่งลงคาถาและลงอักขระกำกับ เคล้ากับตัวประสาน จากนั้นนำเข้าพิธี ท่านให้เลือกเอาวันเพ็ญขึ้น ๑๕ ค่ำ กลางเดือน ๑๒ ถ้าปีใดได้ราชาฤกษ์ หรือเพชรฤกษ์จัดว่าดีเยี่ยม ให้จัดเครื่องสังเวยเทวดา บัตรพลีต่าง ๆ รวมทั้งราชวัติฉัตรธง ภายในพระอุโบสถและมีสายสิญจน์รอบพระอุโบสถแต่ละทิศให้ลงยันต์ประจำทิศด้วยผ้าแดง ด้านหน้าพระอุโบสถให้ลงยันต์ตรีนิสิงเห ยันต์จินดามณีประกอบไว้เป็นพิเศษด้วย เมื่อได้ฤกษ์ให้สวดชุมนุมเทวดา เปิดให้พระภิกษุและฆราวาสร่วมพิธี โดยเฉพาะฆราวาส หากเป็นหญิงต้องเป็นสาวพรหมจารี รักษาศีล ๓ วัน ส่วนชายก็ให้รักษาศีลให้บริสุทธิ์เช่นกัน
ผู้ร่วมพิธีปั้นเม็ดยาจะต้องท่องคาถากำกับตลอดเวลาปั้นเม็ดยา และยาที่ปั้นเป็นเม็ดในพิธีแล้วจะต้องนำไปปลุกเสกด้วยพุทธมนต์อย่างน้อยอีก ๗ เสาร์ ๗ อังคาร จึงสำเร็จใช้ได้ตามประสงค์
ผู้ที่สืบทอดตำรายาจินดามณีหรือยาวาสนาที่ได้รับการกล่าวขานกันมาก คือ พระพุทธวิถีนายก (หลวงปู่บุญ ขันฺธโชติ) แห่งวัดกลางบางแก้ว จ.นครปฐม โดยก่อนใช้ยาให้เสกด้วยคาถาดังนี้ “จินดามณี ปิยังมันตัง
ยะสังธาสังโกมัง อุปะสันติ สิเนหัง มาตาปิตาวะ โอระสัง ปะโพตันจะ มหาราชา ตะวังมังโป สัตตุโนทีปัง กาเรเทโว สุโป เสทิกิญจิ เทโว เยสักโก ปัชชัง ทัสมิง กินเนวา ทัตวาปิยัง กันตัง สาริปุตโต ภวันตุเม สิทธิลาภัง ชนานะเย มณีจินดา ปิยัง จะธะนัง สัพเพชะนา พหูชะนา ปิยังมะมะ” นำไปใช้จะสัมฤทธิผลทุกประการ
(5)
(4.57)